minişler...

minicik elleri olur onların,minicik gözleri..uzuun bir süre göremezler aslında baktıkları insanları ama biz yine de bize bakıyor zanneder ve dünyalar kadar mutlu oluruz.. miniş avuçlarına dokunduğunuzda hemen sımsıkı kapatıverirler ellerini,bizim kocaman kaba parmağımız onun o pembe avuçlarının içinde kalıverir.. aslında tüm yaptığı refleksif bir harekettir de bizim dünyamıza ışık saçar sanki.. "elimi tuttu bak bak, aman da annesinin bitanesi,aman da babasının aslanı" anne baba için mutlu olmaya sebep mi yok.. altını kirletmesi bile dünyanın en güzel şeyi olsa gerek.. altını temizlerken annelerin ağzından dökülenler anlatırlar sevgiyi.."benim kızım çiş mi yapmış,yerim seni ben!" dünya için asla sevilme sebebi olmayan bu zaruri ihtiyaç,anne için mucizevi bir olay oluverir.. çocuğu altına yapmış,vay anasını! :) yemek yedirirken bebişler genelde yarısını ağzının dışında bırakırlar,ve anneler bunu sevimli buldukları için yine mutlu olurlar.. başka kimseye de yakışmaz zaten o görüntü.. hadi deneyin isterseniz..hala çocuk sayılan grup için anneler birer şaplak hazırlayacaktır muhtemelen,"oğlum deli misin sen,yut çabuk valla geliyor beş kardeş ağzının ortasına şimdi!" tam bir sinir harbi yani,sevimli filan olmazsınız:) büyüklere ise asla denemeyin diyorum,muhtemelen arkadaş grubunuzun sayısında ciddi bir azalma meydana gelecektir..bebişler bu yüzden mucizevi varlıklardır işte.. kıskanılır bir de bu minişler.. ben şahsen yeğenim doğduğunda biri kucağına almasın diye dua ederdim.. Allah'tan hafiften yabaniydi de kimseye gitmezdi:) biraz büyüyüp de bakışlarla anlaşabildiğimiz yaşa geldiğinde ise işler benim için çok daha kolaylaşmıştı.. bakışlarımla kimin yanına oturup oturmaması gerektiğini,yaramazlık yaptığında durması gerektiğini,kime kendini öptürmemesi gerektiğini bakışlarımdan anlardı,tak kafa hareketimle de hemen yamacıma otururdu:)  dünyanın en güzel günleri işte o zaman başladı:) benim bir minişim yok..ama yeğenimin ve yengemin en yakın takipçisi olarak biliyorum ki,çocuklar dünyanın en mucizevi varlıkları ve eminim anne olmak dünyadaki hiçbir mevkinin,hiçbir statünün,hiçbir zenginliğin, hiçbir mutluluğun yerini tutamaz... annelere sevgilerimle.. bebişlerinizi seviyorum:)